Jak schudnąć na stałe, bez liczenia kalorii?
Wydaje się ,że połączenie dwóch rodzajów diet klinicznych może dać nam takie możliwości. Dieta o nikim indeksie glikemicznym, stosowana przede wszystkim w cukrzycy typu drugiego oraz dieta wysokobiałkowa, stosowana między innymi w przewlekłym zapaleniu trzustki. Ich połączenie, działanie i rezultaty zostały opublikowane w wielu artykułach o wspólnym mianowniku – Diogenes.
Badanie Diogenes: dieta, otyłość i geny
Diogenes to ogólnoeuropejskie, badanie dietetyczne, badające wpływ poziomu białka w diecie i indeksu glikemicznego na ponowny przyrost masy ciała, zaburzenia metaboliczne i parametry sercowo-naczyniowe w rodzinach obciążonych otyłością i nadwagą w ośmiu ośrodkach europejskich. Zostało przebadanych 891 rodzin, u których u co najmniej jednego z rodziców występowała nadwaga lub otyłość. W czasie rozpoczęcia eksperymentu, badani zastosowali 8-tygodniową dietę niskokaloryczną, prowadząc do redukcji minimum 8% masy ciała. Mediana utraty masy ciała podczas diety niskokalorycznej wyniosła 10,3 kg. Następnie osoby zostały przydzielone na okres od 6 do 12 miesięcy do jednej z pięciu grup, w których wprowadzono diety w warunkach ad libitum:
- niskobiałkowa/niski indeks glikemiczny,
- niskobiałkowa/wysoki indeks glikemiczny,
- wysokobiałkowa/niski indeks glikemiczny,
- wysokobiałkowa/wysoki indeks glikemiczny,
- kontrolna – zgodnie z normami żywienia.
Wyniki zastosowania diet interwencyjnych oraz grupy kontrolnej w badaniu Diogenes
Astrup A, Raben A, Geiker N. The role of higher protein diets in weight control and obesity-related comorbidities. Int J Obes (Lond). 2015;39(5):721-726.
Po utracie około 11 kg masy ciała wśród dorosłych osób biorących udział w badaniu, osiągniętej przez 8-tygodniową dietę 800 kcal/dzień, cała rodzina została losowo przydzielona do różnych diet w warunkach ad libitum o niskim lub wysokim indeksie glikemicznym (LGI lub HGI), w połączeniu normalnym lub wysokim poziomie białka w diecie (NP lub HP). Zarówno LGI, jak i HP prowadziły do utraty masy ciała, natomiast połączenie LGI i HP wywarło efekt addytywny, który zapobiegał nawrotom masy ciała w ciągu 6 miesięcy po początkowej utracie masy ciała. Dzieci z nadwagą i otyłością w grupie LGI-HP znacząco utraciły tkankę tłuszczową bez niekorzystnego wpływu na ich wzrost.
Ad libitum- nie liczymy kalorii
Warunki ad libitum polegające na modyfikacji diety pod względem proporcji składników odżywczych oraz poprawy jakości węglowodanów, bez bezpośredniej ingerencji w wartość energetyczną diety są relatywnie mniej restrykcyjnym podejściem żywieniowym, pasującym do klasycznej kultury żywieniowej. W tego rodzaju interwencji żywieniowej osiągnięcie ujemnego bilansu jest determinowane ograniczeniem kalorii w konsekwencji większego odczuwania sytości po spożyciu odpowiedniego rodzaju pokarmów.
Pozytywne aspekty podejścia ad libitum:
• możliwość wyrobienia prawidłowych nawyków żywieniowych, dający większe prawdopodobieństwo osiągnięcia sukcesu w długotrwałym procesie redukcji masy ciała,
• pacjenci nie muszą posiadać wykwalifikowanej wiedzy na temat liczenia poziomu składników odżywczych oraz wartości energetycznej diety.
Aktualnie mam przyjemność prowadzić badania nad zastosowaniem diety wysoko białkowej, o niskim indeksie glikemicznym w grupie osób z nadmiernym poziomem tkanki tłuszczowej, stosujących trening zdrowotny (połączenie treningu siłowego i aerobowego). Dzięki finansowaniu AWF Kraków zmierzymy markery stanu zapalnego, parametry zespołu metabolicznego, zmiany w składzie ciała metodą DEXA i hormony, których nieprawidłowe poziomy często towarzyszą otyłości. Po zebraniu wyników chętnie podzielę się z Wami obserwacjami i wnioskami 🙂
Bibliografia
Larsen TM, Dalskov S, van Baak M, Jebb S, Kafatos A, Pfeiffer A, Martinez JA, Handjieva-Darlenska T, Kunesová M, Holst C, Saris WH, Astrup A. The Diet, Obesity and Genes (Diogenes) Dietary Study in eight European countries – a comprehensive design for long-term intervention. Obes Rev. 2010 Jan;11(1):76-91.
Astrup A, Raben A, Geiker N. The role of higher protein diets in weight control and obesity-related comorbidities. Int J Obes (Lond). 2015 May;39(5):721-6.